Hoofdmenu:
Lazarusberg.
Nee, de traptreden zijn er niet meer. Die zijn wat later verdwenen dan de sparren, die veelal tegen het eind van de oorlog, in de jaren veertig sneuvelden.
Vele Soesters herinneren zich nog de jaren dat de treden er nog wel waren, vooral omdat ze het sleeën mogelijk maakten als er goed sneeuw lag. Wie dan de moeite nam de Lasarusberg op te lopen ( met slee) kon e r met enige stuurmanskunst in vrij hoog tempo af en dan rechtstreeks door via de Wilhelminalaan.
In de oorlog waren die straatnamen allemaal op Duits gezag veranderd, maar dat is daarna weer snel ongedaan gemaakt. Die traptreden zijn een paar jaar later aan de ouderdom ten gronde gegaan. Waarom eigenlijk? Zijn moderne kinderen zo mobiel dat ze niet zo’n prijs meer stellen op een plaatselijk sneeuwbaantje van zo’n twintig meter hoog?
Het Verhaal wil dat de Lasarusberg genoemd is naar de Lasarussen, de melaatsen, die vroeger vooral verkeersknooppunten opzochten om de aan dacht van hun medemensen te richten op hun behoeftigheid. Vrijwel zeker is dat ze er niet speciaal kwamen om er te genieten van het bijzondere uitzicht. Die belangstelling is pas later gangbaar geworden!.
Bron: http://www.verdwenensoest.nl/artikel/554/lazarusberg